ΚΕΙΜΕΝΑ Ν. Ε. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Η ΚΑΝΑΚΑΡΙΑ

Στη Όλυμπο της Καρπάθου καθιερώθηκε ένα έθιμο που συγκέντρωσε πολλές περιουσίες σε λίγους ανθρώπους που ονομάζεται "κανακαριά". Σύμφωνα με αυτό το έθιμο-νόμο τα πρωτότοκα παιδιά αποκτούν το σύνολο της περιουσίας των γονιών τους, χωρίς να αφήνουν τίποτα για τα υπόλοιπα παιδιά. Ο πρωτότοκος γιος έπαιρνε όλη τη περιουσία του πατέρα του, και η πρωτότοκη κόρη όλη τη περιουσία της μητέρας της. Αυτό το έθιμο καθιστούσε άτομα της ίδιας οικογένειας πλούσια και φτωχά και κατέστρεψε την κοινωνική δομή της κοινότητας μετατρέποντάς την σε καθαρά ταξική. Έτσι, δημιουργείται μία ανώτερη τάξη πρωτότοκων, οι "κανακάρηδες" και "κανακάρες", και μία οικονομικά κατώτερη "στερνοπαίδια" που δεν της ανήκει τίποτα και εξαναγκάζεται να μεταναστεύσει προς την Αθήνα, την Αφρική και μετέπειτα μαζικά προς την Αμερική. Οι απόκληρες κόρες που δεν μπορούσαν να ξενιτευτούν, δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να γίνουν δούλες στο νοικοκυριό της παντρεμένης πρωτότοκης αδελφής τους.

Σοφία Αργυρίου 

Α'2

 5η ΕΡΓΑΣΙΑ,  16/10/2014

Μια Παραδοσιακή Οικογένεια

 

            Τα πρόσωπα που διακρίνονται στο κείμενο είναι: η μάνα, η κόρη (Αρετή) και ο Κωνσταντής, ο καθένας με τον δικό του ιδιαίτερο και προσωπικό χαρακτήρα.

Σ’ αυτό το κείμενο καταλαβαίνουμε τις λανθασμένες αντιλήψεις και στερεότυπα που επικρατούσαν εκείνη την εποχή δημιουργώντας μία πατριαρχική οικογένεια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειώνεται η κοινωνική θέση της γυναίκας.

            Σύμφωνα με το κείμενο, η Αρετή φαίνεται υπάκουη και αυτό το καταλαβαίνουμε επειδή ότι και αν πει η οικογένεια αυτή το δέχεται θέλοντας και μη. Επίσης η Αρετή δείχνει αδύναμη γιατί δεν έχει την ικανότητα αλλά και το δικαίωμα να εκφράσει την γνώμη της ή να φέρει αντίρρηση σ’ αυτά που λένε τα αδέρφια και η μάνα της. Επιπλέον η Αρετή φαίνεται τρυφερή και συμπεριφέρεται με αγάπη απέναντι στα αδέρφια και τη μάνα της γιατί είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που έχει στον κόσμο.

            Από την άλλη ο Κωνσταντής, φαίνεται να είναι υπεύθυνο άτομο γιατί έδωσε μια σοβαρή υπόσχεση στη μάνα του (ότι αν συμβεί οτιδήποτε κακό στην οικογένεια θα φέρει πίσω την Αρετή) και επιπλέον δείχνει να είναι ο αρχηγός της οικογένειας παίρνοντας όλες τις σοβαρές αποφάσεις. Επίσης ο Κωνσταντής φαίνεται έξυπνος και αυτό το καταλαβαίνουμε από το ότι χρησιμοποιεί έξυπνα επιχειρήματα ώστε να στείλει την Αρετή στα ξένα για να έχει μια καλύτερη ζωή.

            Τέλος, η μάνα σ’ αυτό το κείμενο χαρακτηρίζεται δυναμική γυναίκα αφού μετά τον θάνατο του άντρα της μπόρεσε να μεγαλώσει δέκα παιδιά. Επιπροσθέτως η μάνα έχει πατριαρχικό ρόλο αφού για το θέμα της αρετής αυτή είναι που καλεί το συμβούλιο της οικογένειας για την τελική απόφαση. Επίσης φαίνεται πονηρή και συμφεροντολόγα επειδή φοβάται ότι θα μείνει μόνη της αν φύγει η Αρετή και προσπαθεί με έξυπνα επιχειρήματα να της αλλάξει γνώμη και τελικά αποσπά υπόσχεση από τον Κωνσταντή ότι αν συμβεί οτιδήποτε κακό στην οικογένεια να φέρει πίσω την Αρετή.

            Κλείνοντας θα χαρακτηρίζαμε αυτή την οικογένεια προφανώς παραδοσιακή και πατριαρχική αφού οι γυναίκες θεωρούνταν κατώτερα όντα από τους άνδρες. Επίσης τα μέλη αυτής της οικογένειας δείχνουν αγάπη και στοργικότητα γιατί δεν θέλουν εύκολα να αποχωριστούν ένα μέλος της με τα παιδιά να δείχνουν μεγάλο σεβασμό στη μάνα.

Εμμανουήλ Καζαντζόγλου

Ιωάννης Δοξάκης

Αθηνόδωρος Δήμου

Κωνσταντίνος Ζαφειριάδης

Κέβιν Γκέκα

                                                                           1^Ο ΛΥΚΕΙΟ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ

                                                                                       Τμήμα Α2

                                                                                         Εργασία

                                                                        Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας

4η ΕΡΓΑΣΙΑ,  15/10/2014

Κάθε μέλος και ένα διαφορετικό κοινωνικό στερεότυπο.

         Μέσα στην παραλογή του νεκρού αδελφού εντοπίζονται τρία διαφορετικά πρόσωπα. Αρχικά ο πρώτος λογοτεχνικός χαρακτήρας είναι ο Κωνσταντής ο οποίος με τον όρκο του συμβάλει στην εξέλιξη της πλοκής του τραγουδιού. Συγκεκριμένα εμφανίζεται ως ένας άνδρας που σέβεται και υπολογίζει την μητέρα του, προσπαθεί όμως να αλλάξει την άποψη της σχετικά με τον γάμο της μικρής Αρετής με λογικά επιχειρήματα και υποσχέσεις και χωρίς έντονη προσπάθεια να επιβάλλει την δική του (στ. 9-11) Επιπλέον αποδεικνύεται  αξιόπιστος και υπεύθυνος καθώς ενώ έχει πεθάνει προσπαθεί με κάθε τρόπο να τηρήσει τον όρκο που είχε δώσει στην μητέρα του και φέρνει την αδερφή του πίσω από τα ξένα.

       Συνεχίζοντας, έχουμε την Αρετή η οποία είναι η μοναχοκόρη της οικογένειας. Πρόκειται για μία μικρή κοπέλα με μοναδική και ξεχωριστή ομορφιά η οποία όμως φαίνεται αρκετά αδύναμη απέναντι στην μητέρα της και στα αδέρφια της. Ενώ ο γάμος είναι ένα θέμα που αφορά την ίδια και πρέπει να έχει εκείνη τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για την απόφαση που θα παρθεί, η γνώμη της δεν φαίνεται να ενδιαφέρει κανέναν αφού η μητέρα και τα αδέρφια της αποφασίζουν για εκείνη χωρίς εκείνη. Η Αρετή όμως δέχεται εξαιτίας της μεγάλης της αγάπης για την οικογένεια της  χωρίς αντιρρήσεις τις αποφάσεις της και υπακούει πρόθυμα. Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό της Αρετής είναι η εξυπνάδα  της καθώς αντιλαμβάνεται τις διάφορες αλλαγές στον Κωνσταντή και αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι συμβαίνει αλλά και η αφέλεια της αφού πιστεύει τις δικαιολογίες του αδελφού της (στ. 45-46).

       

        Τέλος, εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει και η μητέρα η οποία σε αντίθεση με την κόρη της, Αρετή έχει έναν αρκετά ισχυρό χαρακτήρα καθώς αντικαθιστά τον πατέρα μέσα στην οικογένεια και αποφασίζει αυτή η ίδια για όλα τα σοβαρά ζητήματα. Δείχνει αδυναμία στην κόρη της, την περιποιείται με μεγάλη φροντίδα και δεν θέλει να την αποχωριστεί από φόβο μήπως της συμβεί κάτι κακό στο μέλλον και είναι μακριά και δεν μπορεί να την βοηθήσει. Παρόλα αυτά δέχεται την πρόταση του γιου της και παντρεύει την Αρετή στα ξένα χωρίς να υποστηρίζει την δική της άποψη.

                

         Όσο αναφορά τώρα τα κοινωνικά στερεότυπα που περιβάλλουν τον Κωνσταντή, την Αρετή και την μητέρα:

Α) Ο Κωνσταντής χωρίς να είναι η κεφαλή της οικογένειας, παίζει σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις που παίρνει η οικογένεια γιατί σαν μεγαλύτερος αδερφός η γνώμη του για τον γάμο της μικρής Αρετής έχει ιδιαίτερο βάρος.

Β) Η Αρετή είναι το πιο αδύναμο μέλος της οικογένειας. Προορισμός της ζωής της είναι ο γάμος όπως και κάθε άλλης κοπέλας εκείνης της εποχής, της λείπει όμως κάθε είδους ανεξαρτησίας αφού για ένα τέτοιο σοβαρό ζήτημα δεν αποφασίζει η ίδια αλλά η μητέρα της και τα αδέλφια της. Τέλος δεν μπορεί να εναντιωθεί στις απόψεις των αδελφών της παρά μόνο οφείλει να τις σεβαστεί. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο κατώτερη ήταν η θέση της γυναίκας σε σχέση με τον άντρα σε όλα τα θέματα της καθημερινής ζωής.

Γ) Η μητέρα είναι μία χήρα γυναίκα πράγμα που την κάνει κεφαλή της οικογένειας. Είναι αυτή που πρέπει να αποφασίσει για όλα τα σοβαρά ζητήματα και οι αποφάσεις της είναι σεβαστές από όλα τα μέλη ακόμη και από τα αρσενικά. Ωστόσο πριν αποφασίσει κάτι θέλει να έχει και την συγκατάθεση των γιων της.

Οι ρόλοι και των τριών προσώπων ανταποκρίνονται στα στερεότυπα της εποχής και θα τα χαρακτηρίζαμε ως παραδοσιακά αφού τον 9^ο αιώνα (που διαδραματίζεται η ιστορία) η θέση της γυναίκας είναι κατώτερη από αυτή του άνδρα. Συγκεκριμένα ο μοναδικός προορισμός της γυναίκας ήταν ο γάμος και  για αυτόν προετοιμαζόταν από μικρή ηλικία. Δεν είχε πρόσβαση στην μόρφωση, συμμετείχε στις δουλειές του σπιτιού και υπηρετούσε τον πατέρα και τα αδέλφια της. Αντίθετα ο άνδρας ήταν η κεφαλή του σπιτιού ο οποίος αποφάσιζε για όλα χωρίς να τον ενδιαφέρει τίποτα. 

 Αργυρίου Σοφία

Βλασίου Ραφαέλα 

Γιαρισκάνη Κυριακή

Γκριγκοριάν Αντζέλικα

Κάμπο Χριστίνα 

 3η ΕΡΓΑΣΙΑ,  13/10/2014

Α2 (Ελισάβετ Καζαντζόγλου,Μαρία Γουργουρή,Δήμητρα Καδίρη)

Στις παλαιότερες κοινωνίες υπήρχαν κάποια στερεότυπα τα οποία παρέμειναν παγιωμένα. Τέτοια στερεότυπα διακρίνονται μέσα από τον ρόλο της Αρετής και της μάνας, όσο αναφορά τον ρόλο της γυναίκας και του Κωνσταντή όσο αναφορά τον ρόλο του άντρα.

              Μέσα από το κείμενο διακρίνουμε τον χαρακτήρα της Αρετής και παρατηρούμε πολλά από τα στερεότυπα της εποχής για τα δύο φύλα. Αρχικά η Αρετή εμφανίζεται ως όμορφη, άσπιλη και σεμνή κοπέλα. Αυτό το διαπιστώνουμε από την αναφορά που γίνεται στο κείμενο «και ο ήλιος δεν σου την είδε». Επιπροσθέτως η Αρετή εμφανίζεται αδύναμη και χωρίς δικαιώματα διότι δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της, υπάκουη καθώς δεν φέρνει αντίρρηση στις αποφάσεις που παίρνουν τα αδέρφια της για το μέλλον της. Ωστόσο το γεγονός ότι το δεν φέρνει αντίρρηση στα αδέρφια της την καθιστά ευγενική και τρυφερή με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας της. Αυτό το συμπεραίνουμε μεσα  απο το κείμενο «σήκω μανούλα μου άνοιξε, σήκω γλυκιά μου μάνα». Επιπλέον εξετάζοντας τα χαρακτηριστικά της μάνας παρατηρούμε πως ο λόγος της δεν λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψην, καθώς τον τελευταίο λόγο τον έχουν τα αδέλφια της. Τέλος όσο αναφορά το Κωνσταντή συμπεραίνουμε πως είναι προστατευτικός απέναντι στην αδελφή του και αξιόπιστος και υπεύθυνος καθώς τηρεί τον όρκο που έδωσε στη μητέρα του. Επιπλέον διαπιστώνουμε πως είναι έξυπνος και πολυμήχανος αφού βρίσκει διαφορετική δικαιολογία, έτσι ώστε να μην καταλάβει η Αρετή πως είναι νεκρός. Τέλος έχει πειθώ διότι καταφέρνει να επικρατήσει η δική του άποψη.

             Μέσα απο τα πρόσωπα της Αρετής και της μάνας διαπιστώνουμε πως οι γυναίκες του 9ου αιώνα π.Χ. είχαν λιγοστά δικαιώματα και οι άντρες είχαν το τελευταίο λόγο. Μέσα απο αυτές τις κοινωνικές σχέσεις συμπεραίνουμε τα στερεότυπα τα οποία διατηρούνται ακόμη και σήμερα σε μερικές χώρες και γι΄αυτό χαρακτηρίζονται παραδοσιακά. Τέτοια στερεότυπα είναι για παράδειγμα οτι ο προορισμός της γυναίκας ήταν να παντρευτεί, να κάνει παιδιά και οι ασχολίες της αφορούσαν μόνο τις δουλειές του σπιτιού. Κατόπιν ο Κωνσταντής αντιπροσωπεύει τους άντρες εκείνες της εποχής οι οποίες είχαν κυρίαρχο ρόλο στην οικογένεια, ασχολούταν μονάχα με τις εξωτερικές δουλειές του σπιτιού (εργασία, ταξίδια)  και είχαν πολλά περισσότερα δικαιώματα σε σύγκριση με τις γυναίκες.

            Πολλά στερεότυπα ισχύουν ακόμα και στις μέρες μας σε πολλές χώρες. Αυτό πρέπει να αλλάξει καθώς η γυναίκας είναι ισάξια με τον άντρα και πρέπει να αντιμετωπίζεται ισότιμα. 
2η ΕΡΓΑΣΙΑ,  13/10/2014

Παπαναστασίου Μαρία, Σαμαρά Πηνελόπη-Μαρία, Σανδαλίδου Μαρία, Χαλκίδου Μαρία

Μέσα στο ποίημα διακρίνουμε τους χαρακτήρες της Αρετής, της μητέρας και του Κωνσταντή. Σύμφωνα με τα κοινωνικά στερεότυπα που επικρατούν στη Μ. Ασία τον 9ο αι. μ.Χ. η θέση της γυναίκας είναι πιο υποβαθμισμένη σε σύγκριση με αυτή του άντρα.

   Η Αρετή, είναι ένα κορίτσι 12 ετών που είναι αναγκασμένο να ζει μέσα στο σπίτι λόγω των αντιλήψεων που επικρατούσαν εκείνη την εποχή για την εμφάνιση (λ.χ.  λευκότητα του δέρματος) και την ηθική. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη τα κορίτσια έπρεπε να μην εκτίθενται στον ήλιο ώστε να μπορέσουν να διατηρήσουν το δέρμα τους λευκό, πράγμα που δήλωνε την αθωότητα και την αγνότητα τους. Ακόμα ένα προσόν που θα έπρεπε να διαθέτει ένα κορίτσι στην ηλικία της Αρετής είναι η νοικοκυροσύνη. Τέλος, στο οικογενειακό συμβούλιο ο ρόλος της Αρετής είναι υποβαθμισμένος, καθώς δεν αποφασίζει η ίδια για το μέλλον της, αλλά η μητέρα και ο αδερφός της. Όπως κάθε κορίτσι της ηλικίας της έτσι και η Αρετής έχει σαν πρότυπο την μητέρα της.

Όσον αφορά τη μητέρα πρόκειται για μια γυναίκα η οποία δείχνει αδυναμία στην κόρη της και δε συμφωνεί στην απόφαση να φύγει μακριά από το σπίτι και την οικογένεια της. Βλέπουμε ότι στο συμβούλιο έχει κυρίαρχη θέση καθώς αντικαθιστά τον πατέρα προσπαθώντας να εξυπηρετήσει και το δικό της συμφέρον. Όμως παρόλα αυτά η θέση όπως και όλων των γυναικών εκείνης της εποχής είναι υποβαθμισμένη αφού αποφασίζει αυτό που προτείνει ο γιός της.  

Κυρίαρχο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας κατέχει ο Κωνσταντής ο οποίος με τη σειρά του επιλέγει το ατομικό του συμφέρον .Προσπαθεί να πείσει τη μητέρα του με λογικά επιχειρήματα και τελικά κερδίζει τη συγκατάθεση της για να παντρευτεί η Αρετή στη Βαβυλώνα . Είναι αρκετά αξιόπιστος καθώς τηρεί τον όρκο του ακόμη και πεθαμένος. Εκείνη την εποχή ήταν  πολύ σημαντικό οι άντρες να πραγματοποιούν τους όρκους τους.

      Σύμφωνα με τα παραπάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μία παραδοσιακή πατριαρχική οικογένεια στην οποία η θέση της γυναίκας είναι κατώτερη σε σχέση με αυτήν των αντρών .

 
1η ΕΡΓΑΣΙΑ,  13/10/2014

1ο ΓΕΛ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ
ΤΜΗΜΑ: Α'2

Ομάδα Εργασίας:
Αποστολίδου Μαρία
Ατματζίδου Παρθένα
Ευαγγελίδου Άννα-Μαρία
Ιωσηφίδου Μαγδαληνή

Η  παραλογή-τραγούδι του Νεκρού Αδερφού οδηγεί τον αναγνώστη στην μεσοβυζαντινή περίοδο ( 9ος αι. μ.Χ). Η χρονολογική τοποθέτηση της παραλογής αυτής, αφήνει να εννοηθεί και να γίνει αντιληπτή από τον αναγνώστη η διαφορά των κοινωνικών ρόλων που επικρατούσε τότε, σύμφωνα με τις αντιλήψεις για τα φύλα (αρσενικό-θηλυκό). Η διαφορά αυτή διαπιστώνεται με έντονο τρόπο στη παραλογή αυτή με πρωταγωνιστές την Αρετή, τον μεγάλο αδερφό της οικογενείας, τον Κωνσταντή, και τέλος την μάνα.

    Η Αρετή είναι η μοναχοκόρη της οικογενείας με αριστοκρατική και μοναδική ομορφιά. Μέσα από την διήγηση καταλαβαίνουμε πως με κριτήριο την συμπεριφορά της απέναντι στην μάνα και κυρίως στον μεγάλο της αδερφό φαίνεται πως είναι μια κοπέλα χωρίς κανένα δικαίωμα. Είναι προσηλωμένη στα στερεότυπα της επικρατούσας εποχής χωρίς να μπορεί ή ακόμη και να θέλει να απαλλαχτεί από αυτά. Φαίνεται να είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό ψυχικά αδύναμη, καθώς δεν είναι ικανή να επιβληθεί σε κανένα μέλος της οικογένειας. Αξίζει όμως να σημειωθεί πως παρόλο που δεν κατέχει κανένα δικαίωμα, δείχνει πραγματική αγάπη για την οικογένειά της, που πηγάζει από αληθινά και αγνά συναισθήματα μιας μικρής κοπέλας.

   Ο αδερφός της Αρετής, ο Κωνσταντής, είναι ο προστάτης καθώς και ο 'κουβαλητής' της οικογενείας. Διακατέχεται από πειθώ με αποτέλεσμα να πείσει την μητέρα, παρά τις αντιρρήσεις και την στεναχώρια της, να παντρέψει την Αρετή έτσι ώστε να ακολουθήσει τον άνδρα της μακριά από εκεί που η ίδια μένει, και να χει και ο ίδιος μια αδερφή στα ξένα εφόσον βρίσκεται και αυτός συνέχεια εκτός σπιτιού και προφανώς πόλης. Ορκίζεται στην μάνα του πως εάν εμφανιστεί κάποια δυσκολία στη ζωή της ( αρρώστια, θάνατος) θα την φέρει πίσω ότι και να γίνει, γεγονός που τον καθιστά αξιόπιστο και φερέγγυο άνθρωπο. Δυστυχώς όμως η ζωή τα φέρνει έτσι και ο θάνατος παίρνει στο πλάι του όλους τους γιους της μάνας, μαζί με τον Κωνσταντή. Η μάνα μένει μόνη της χωρίς την μονάκριβη και πολύτιμη κόρη της και αποδίδει κατάρες πάνω από το μνήμα του Κωνσταντή καθώς πέθανε, και δεν επέστρεψε την Αρετή στο σπιτικό τους. Ο Κωνσταντής όμως σαν υπεύθυνος και τίμιος άνθρωπος, βρέθηκε υπόλογος απέναντι στην μητέρα του και λόγω του βαρύ του όρκου νεκρανασταίνεται, με απώτερο σκοπό την επιστροφή της αδερφής του στο πατρικό της, δίπλα στη μητέρα της. Έτσι εξαιτίας της αγάπης και του σεβασμού του Κωνσταντή για την μητέρα του, ξεπερνά κάθε δυσκολία και φέρνει πίσω την κόρη στην μάνα.

    Η μάνα της οικογενείας, λόγω της αισθητής απουσίας του πατέρα, έχει αναλάβει τον ρόλο του ισορροπιστή, καθώς και του αρχηγού της οικογενείας. Ανατρέφει την κόρη της και φροντίζει τους γιους της. Δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αφήσει την κόρη της να φύγει στα ξένα, στεναχωριέται αφάνταστα στη σκέψη  αυτή, αλλά το επιχείρημα που παρουσιάζει ο γιος της υπερκαλύπτει την δική της επιθυμία με αποτέλεσμα η Αρετή να παντρευτεί και να ακολουθήσει τον σύζυγο της πολύ μακριά. Οι δύσκολες μέρες όμως έφτασαν, και οι γιοι της, μηδενός εξαιρουμένου, πέθαναν. Κλαίει και οδύρεται πάνω στο μνήμα του Κωνσταντή και περιμένει να της εκπληρώσει τον όρκο του, να φέρει πίσω την κόρη της γεγονός που φανερώνει το πόσο νοσταλγεί και αγαπά την κόρη της. Ο Κωνσταντής νιώθοντας την πίκρα την δυστυχία της μάνας, την φέρνει πίσω στην αγκαλιά της.

   Η παραλογή αυτή παρουσιάζει με πολύ έντονο τρόπο το είδος της τότε κοινωνίας. Μια κοινωνία κατά την οποία τον πλήρη έλεγχο για όλα τα θέματα που αφορούν τους κατοίκους, την λειτουργία της κοινωνίας καθώς για την οικονομία και την πολιτική  έχουν  αποκλειστικά οι άνδρες. Ακόμη οι άνδρες τότε έπρατταν κάτι το οποίο στην σημερινή εποχή όχι μόνο δεν υφίσταται, αλλά πολλές φορές κατακρίνεται με πολύ άσχημο τρόπο. Οι ίδιοι  αποφάσιζαν για το μέλλον των γυναικών, αποφάσιζαν με ποιον θα παντρευτούν, και πώς θα περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους.  Οι  γυναίκες περιορίζονταν στις οικιακές εργασίες και την ανατροφή των παιδιών τους. Δεν είχαν στη κατοχή τους κανένα απολύτως δικαίωμα, δεν είχαν λόγο και ελεύθερη σκέψη καθώς και βούληση. Η ελευθεροστομία σε μια τέτοια κοινωνία ήταν όρος άγνωστος για τις γυναίκες, καθώς δεν θεωρούνταν κοινωνικώς αποδεκτό μια γυναίκα να εκφράζει την γνώμη της, την σκέψη της, τα αιτήματά της. Συμπεραίνουμε λοιπόν πως πρόκειται για μια κατ' εξοχήν παραδοσιακή κοινωνία και σε καμιά περίπτωση σύγχρονη.

10/10/2014

ΤΑ ΦΥΛΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΟΔΗΓΙΕΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ /1^ο ΓΕΛ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ
«ΤΑ ΦΥΛΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ»
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ

ΕΡΓΑΣΙΑ:     Προαναγνωστικό στάδιο

ΣΤΟΧΟΙ:

1. Να αγαπήσουν την λογοτεχνική μας παράδοση
2. Να αποκωδικοποιήσουν τα έμφυλα κοινωνικά στερεότυπα μέσα στο κείμενο
3. Να είναι σε θέση να ορίζουν και να διαχωρίζουν τα παραδοσιακά από τα διευρυμένα στερεότυπα και τους κοινωνικούς ρόλους που αυτά συνεπάγονται
4. Να αποκτήσουν ερευνητική στάση απέναντι στη λογοτεχνία
5. Να ασκηθούν στην ομαδο-συνεργατική μάθηση

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:

Χωρίζεστε σε ομάδες των 3-4 ατόμων. Ορίζετε γραμματέα ομάδας και μέλη.

ΘΕΜΑ:

Να διακρίνετε και να περιγράψετε τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες (Αρετή, μάνα, Κωνσταντής) με τις αντίστοιχες αναφορές στην παραλογή.

Ποιος είναι ο κοινωνικός τους ρόλος ανάλογα με το φύλο τους; Ποια είναι τα στερεότυπα που τον υπαγορεύουν και οι σχέσεις μεταξύ τους;  Θα τα χαρακτηρίζατε παραδοσιακά ή διευρυμένα (πιο προοδευτικά) και γιατί; Να λάβετε υπόψη το ιστορικό (9ος αιώνας μ.Χ., Μ. Ασία) και κοινωνικό πλαίσιο  στο οποίο ανήκει το κείμενο.